De volgende dag...
Ik zat in het muzieklokaal en slaakte een diepe zucht. De deur ging open en ik draaide me om. Het was Sarah.
'Oh, daar ben je.' zei Sarah.
'Ja, hier ben ik.' zei ik met een glimlach en liep naar haar toe.
'Ik moet je wat vertellen.' zei Sarah met een treurig gezicht.
'Oh, wat wil je me dan vertellen? Dat ik een sukkel ben?' zei ik.
'Nee. Dat wilde ik niet zeggen. Ik...' antwoordde Sarah.
'Ik ben geen mens.' ging ze verder.
Ik knikte met een glimlach. 'Dat wist ik al.' zei ik en keek Sarah verbaasd aan.
'Waar wat ben je dan?' vroeg ik even later.
'Ik ben een fee.' antwoordde Sarah.
Ik schrok ervan. 'Een fee? Maar je ziet er uit als een mens!' zei ik.
'Dit is mijn vermomming.' antwoordde Sarah.
'Vermomming? Waarvoor?' vroeg ik.
'Ik heb deze vermomming nodig omdat ik jou wou zoeken.' antwoordde Sarah.
'Waarom wou je me dan zoeken?' vroeg ik.
'Omdat... Omdat ik van je hou.' antwoordde Sarah.
'Hou je van me? Dat is zeker een grote leugen!' riep ik.
'Nee. Ik hou echt van je.' zei Sarah.
'Ik ben niks waard.' zei ik en ging zitten. Sarah ging bij me staan en sloeg een arm om me heen.
'Jij bent alles waard voor mij. Daarom ben ik hier.' zei Sarah.
'Waar kom jij dan vandaan?' vroeg ik.
'Ergens hier heel ver vandaan. Uit een ander universum.' zei Sarah.
'Waar feeën de baas zijn?' vroeg ik.
'Feeën? De baas? Nee. Niet iedereen uit mijn universum is een fee.' zei Sarah.
'Oh, dus het is gewoon een fantasiewereld?' vroeg ik.
'Fantasie?' vroeg Sarah.
'Oh, jullie kennen geen fantasie, toch?' antwoordde ik.
'Nee. Wij zijn geen fantasie. Wij vinden dat jullie fantasie zijn.' zei Sarah.
Ik keek ontzettend verbaasd.
Er komt ook een deel 3 van dit verhaal. Dat is het slot van het verhaal. Het einde. Het laatste hoofdstuk zeg maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten