Je leest het al een beetje in de titel, ik ga een klein verhaaltje maken. Laten we maar eens snel beginnen met waar het over zal gaan:
Nou, het gaat over een fantasievol koninkrijk hoog in de Besneeuwde Bergen van Magie. Allemaal fantasievolle figuren wonen op die besneeuwde bergen. Maar aan de top is het koninklijk paleis. Het paleis van Koning Adelaar en Koningin Valerie. Ze zijn goden. Die niemand kent, alleen alle bewoners van het koninkrijk kennen het echtpaar maar al te goed. De koning en koningin hebben een dochter, Eva. Eva is al oud genoeg om te gaan trouwen, vinden haar ouders. Daarom hebben haar ouders 4 prinsen uitgekozen die net zo oud zijn als Eva zelf. Maar hoe het afloopt lees je nu. (:
'Je bent nu groot genoeg om zelf koningin te worden van dit rijk, Eva.' vertelde haar ouders. 'Ja, maar wat als ik niet de ware vind? Dan is er toch helemaal niemand meer om dit rijk te heersen?' vroeg Eva. Haar vader schudde zijn hoofd en legde zijn hand op de schouder van zijn dochter. 'Je vind wel de ware. En als je dat niet vind, kunnen wij je nog altijd helpen. Wij heersen dit rijk nog steeds. Tot dat jij je ware hebt gevonden.' zei haar vader. Eva knikte maar toch had ze het gevoel dat ze er eigenlijk helemaal niet klaar voor was. Om al op haar leeftijd het rijk te heersen. Wat als ze niet goed voor alle mensen zorgt? Komen ze dan in opstand? Of komen er vijanden het rijk binnenvallen? Wie zorgt ervoor dat het rijk goed veilig en gezond blijft? Eva was er gewoon niet klaar voor. 'Wat als ik er nog niet klaar voor ben?' vroeg Eva. 'Wat? Die vraag kun jij niet stellen. Sinds dat je nog een klein meisje was zei je altijd dat je er echt zeker klaar voor was om dit rijk te heersen als je getrouwd was.' zei haar moeder. Eva slaakte een diepe zucht. Ze wou haar ouders zeker niet kwetsen. Maar, ze was er helemaal niet klaar voor. Eva was bang, bang dat ze het land slecht zou heersen. En straks vind zij geen ware, en haar ouders zijn er niet meer, en ze kan nog niet voor zichzelf zorgen, wat moet ze dan? Allerlei gedachtes slingerden rond Eva heen. 'Ik denk dat ik er maar een nachtje over ga denken.' zei Eva. Haar ouders knikten en liepen de kamer uit. Het was al laat. Iedereen was al in diepe slaap gevallen. Maar alleen Eva was nog klaarwakker. Nog steeds zaten die gedachtes in haar hoofd. Het kon er gewoon niet meer uit. Slapen kon ze niet, omdat ze nare dromen kreeg. En ze durfde ook niet iets te doen zodat ze alle gedachtes uit haar kon krijgen. Ze was bang dat iemand het zou horen, en dat ze dan in de problemen zat. En vooral bij haar ouders zat ze dan diep in de problemen...
Een luid getoeter gleed in iedereen hun oren. Het was al ochtend en Eva lag in bed. Ze had het moeilijk vannacht. Maar toch had ze geprobeerd om te gaan slapen. En gelukkig was het ook haar gelukt. 'Eva! Kom je naar buiten? Er staan verrassingen op je te wachten!' De stem klonk blij en Eva besloot eens om een kijkje te gaan nemen. Ze had geen seconde tijd om zich even netjes om te kleden. Ze dacht dat het gewoon weer een leuk groot cadeau was wat ze meestal kreeg in de ochtend.
'Wat? Wat is er?' vroeg Eva met een toon dat iedereen liet merken dat ze terug wou naar bed. 'Je weet waar wij het toch gister over hadden? Nou, we hebben 4 prinsen voor je uitgekozen en jij mag er 1 uit kiezen. Je mag er zolang over nadenken als je maar wilt. De prinsen vinden het allemaal prima.' fluisterde moeder in haar oor. Eva schrok. Waarom zouden ze dit eigenlijk allemaal voor haar doen? Willen ze zo graag dat Eva op haar leeftijd het rijk gaat heersen? Zijn ze daar zo blij om? Vader haalde het grote doek weg en de 4 prinsen verschenen. 'Ik denk er wel een paar nachtjes over na.' zei Eva. Haar ouders knikten en liepen samen met de 4 prinsen naar het paleis toe.
Het was weer avond. Eva lag lekker te slapen tot dat ze iemand hoorde bij het balkon. Ze opende haar ogen en liep naar het balkon toe die heel erg was besneeuwd was. 'Hallo? Is daar iemand?' vroeg Eva. Niemand reageerde, maar er was ook helemaal niemand te bekennen. Tot dat ze iemand z'n hand voelde op haar schouders. Eva draaide zich vlug om en zag een 1 van de 4 prinsen waar ze uit kon kiezen. 'Wat... Wat doe jij hier nou? Je hoort hier helemaal niet te zijn.' fluisterde Eva. De prins lachte. 'Dat is waar. Maar ik wou je zeggen dat je voor mij moet gaan kiezen als het zover is. Want ik geef je dan iedere dag cadeaus, en nu ook.' zei de prins. Eva slaakte een diepe zucht. 'Wat voor cadeaus heb je dan?' vroeg ze. De prins liep naar haar toe en ging naast haar staan. Alle cadeaus verschenen. Een grote tafel met allerlei lekkernijen. 'Ik dacht dat je wel zin had in een diner in deze heldere nacht.' zei de prins. Eva lachte. 'Ik heb geen honger nu. Ik wou eigenlijk slapen. Maar, ga nou maar weer naar huis toe. Het is al laat.' fluisterde ze en de prins sprong van het balkon af.
De volgende nacht gebeurde hetzelfde. 'Wat kom jij hier nou doen?' vroeg Eva aan de tweede prins. 'Ik wou zeggen dat je voor mij moet kiezen. En ik heb hier ook vele cadeaus.' fluisterde de tweede prins en liet de cadeaus zien. Stapels met cadeaus die je nog open moet maken, heel netjes verpakt. De prins verdween weer. En Eva slaakte een diepe zucht. 'Dit is al de tweede nacht dat ik niet lekker heb geslapen. Hopelijk komen de laatste twee prinsen niet naar me toe.' zei Eva en liep weer naar haar bed toe om te slapen. Wat niet lukte. Ze bleef heel de avond wakker en allerlei andere gedachtes kwamen weer bij haar op. Wie moet ze kiezen? Hoe moet ze kiezen? Zal ze de andere kwetsen? Zal ze in de problemen komen? Eva probeerde steeds te slapen maar het lukte haar gewoon niet.
De volgende nacht weer, de derde prins kwam bij haar balkon en gaf haar een cadeau met geuren. 'Deze grote arrenslee me denken aan jou.' zei de derde prins. Eva knikte met een glimlach. 'Kies je dan voor mij als je zover bent?' vroeg hij. Eva hield haar schouders op. Ze durfde het niet te zeggen. Dat ze misschien voor niemand zou gaan kiezen. De derde prins glimlachte en zijn heldere tanden verschenen in het maanlicht. Daarna verdween hij. Eva was er zeker van. De vierde en laatste prins zou hier erna komen. Eva kon niet meer slapen en keek steeds naar de gordijnen bij het balkon. Die wapperde door de avond wind...
De volgende nacht. Een kaarsje brandde in de kamer van Eva. Ze lag in haar bed en deed alsof ze sliep. Zodat ze niet wakker hoefde te worden als de vierde zou komen. En ja hoor, de vierde prins kwam. Met een heel erg groot cadeau. Groter dan de grote kaarsen van de vorige avond. Eva deed alsof ze haar bed uitrolde en liep naar haar balkon toe. De vierde prins was er. 'Ik ben zeker niet op een juist tijdstip gekomen?' vroeg hij. Eva knikte met een heel slaperig gezicht. Ze wou al die tijd gewoon lekker slapen, maar nee hoor. Ze moest wakker blijven omdat op ieder moment wel een prins zou komen die bij haar op het balkon stond. 'En wat heb jij als cadeau?' vroeg Eva ongeduldig. De prins liep even naar een andere kant en het hele grote cadeau verscheen. Een paard. Eva keek met een super brede glimlach naar het paard en rende ernaartoe. 'Ik wilde altijd al zo'n paard hebben. Mag ik hem houden?' vroeg Eva. De prins knikte en ging bij haar staan. Hij ging weg en Eva kon geen afstand meer houden van het paard. Ze ging liggen en ging gewoon in de kou buiten slapen bij het paard.
'Eva! Heb je je beslissing al genomen?' Een ongeduldige toon wachtte tot dat Eva weer terug reageerde. Ze liep naar buiten toe en de vier prinsen stonden al helemaal klaar. Allemaal nog in dezelfde kleren en precies nog met hun perfecte glimlach die Eva zogenaamd kon lokken naar de ware. Maar 1 glimlachte niet. En dat was de vierde. Hij keek met een verlegen gezicht naar Eva. Was hij nou bang? Of was hij gewoon een persoon die niet zoals die andere drie was? Eva had vier kettingen bij zich en gaf ze aan ieder een. Met in het hart een edelsteen. Drie zwarte en maar 1 rode. Rood was voor de liefde. En zwart betekende niks. Als je een zwart edelsteentje had kon je het wel vergeten. Dan mocht je gelijk gaan. Maar als je een rode had, dan had je zo veel geluk. 'En deze is voor jou.' zei Eva en gaf het laatste kettinkje aan de vierde prins. Hij glimlachte heel even om haar een bedank gebaar te geven. Daarna keek hij weer verlegen. Eva liep weer naar haar ouders toe en knikte. De prinsen opende hun ketting en gelijk hoorde je 3 boze geluiden. Van de drie prinsen die het wel konden vergeten. Eva keek naar de ware en liep ernaartoe. 'Ik had eigenlijk niet verwacht dat jij voor mij zou kiezen. Omdat 4 hier een ongeluksgetal is...' zei de prins. Het was de vierde prins waar Eva voor koos. Eva lachte en kuste gelijk haar ware en de drie andere prinsen verdwenen als stof uit het zicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten