'Wapper toch eens niet met die waaier!' hoorde het meisje om zich heen. Ze negeerde alles wat er om haar heen gebeurde en bleef door dansen met haar geliefde waaier. Tot dat er iemand op haar afkwam en die haar liet vallen. Ze viel neer, en haar waaier rolde meteen de andere kant op, naar het randje van het water. 'Nee!' schreeuwde ze. 'Geef hem terug! Hij is van mij, hij is oud en kan op ieder moment breken!' Niemand luisterde en iemand schopte de waaier het water in. Het meisje ging op haar knieën zitten en begon zachtjes te huilen. Iedereen liep weer weg, ze lieten het meisje in de steek. Waarom? Waarom werden ze gek van de waaier? Irritant was het toch niet? Of wel?
Het meisje stond op en liep naar het water toe. Ze sprong het water in, omdat ze haar waaier terug wou. Ze zwom dieper en dieper, tot aan de bodem. Waar haar waaier lag.
Op dat moment pakte ze haar waaier op en toen kon ze niet meer ademen, ze moest lucht krijgen, maar hoe? Het duurde te lang om weer naar boven te zwemmen met een waaier in je handen. Het meisje sprong omhoog en begon te zwemmen.
Even later kwam ze het water uit, haar jurkje was helemaal nat, maar toch, ze had haar waaier weer. Iedereen was al weg. En het meisje stond weer in het midden van het plein en danste weer met haar waaier...
EINDE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten